In de meivakantie waren we in Kroatië. Het was voor mij de eerste keer dat ik er was. Wat een prachtig land is het, ontzettend groen en de mensen zijn er heel vriendelijk.
De eerste dag bleven we op het vakantiepark. De tweede dag brachten we grotendeels door met zwemmen en fietsen.
Onze jongste van 4 kreeg een fiets die een maat groter was dan zijn fiets thuis. Dit zorgde ervoor dat toen we weer thuis waren, hij niet meer op ‘dat kleine fietsje’ wilde fietsen en ook wij vonden dat het ineens ook een klein fietsje. Een gevoel dat we voor de vakantie nog helemaal niet hadden. Informatie van buitenaf kan je visie op de wereld toch echt veranderen :).
Tijdens de tweede keer rondfietsen op het park met zijn vader, was onze jongste gevallen. Hij besloot – toen zijn vader even naar zijn fiets keek – dat hij wel ‘naar huis’ kon lopen. Geheel zelfstandig en zonder dit even aan te geven of te overleggen.
Hij raakte de weg kwijt en wij raakten hem kwijt. De angst dat er iets ernstigs was gebeurd en het vertrouwen dat het allemaal goed zou komen wisselden elkaar in rap tempo af. Tussen hoop en vrees.
De geïnformeerde parkmedewerkers konden hem gelukkig snel lokaliseren. Het was ver weg van de plek waar hij wegliep en ons appartement. Gelukkig herkende iemand hem en bracht hem naar de receptie. De blijdschap en opluchting dat hij weer veilig terug was zullen me nog lang bijblijven.
Ook was het fijn te ontdekken dat ik hem meteen kon vertellen dat ik zo blij was dat hij weer terug was en dat ik hem kon troosten.
Vroeger zou ik eerst boos reageren, omdat hij was weggelopen. De lessen persoonlijke ontwikkeling van de afgelopen jaren hebben hun vruchten afgeworpen.
Blijft lastig om te bepalen wat we gaan doen met zijn impulsieve gedrag. Hij heeft veel van ons geërfd (zelfstandigheid, eigen initiatief), wat natuurlijk goede eigenschappen zijn. Maar wel vervelend als je zo jong bent. Zowel voor hemzelf als voor ons als ouders. Zijn avontuur had zomaar verkeerd kunnen aflopen.
De wegloopactie van mijn zoon lijkt een beetje op het ondernemen. Je start ermee omdat je zelfstandig wilt zijn en eigen initiatieven wilt nemen. Je loopt over ongebaande paden. Soms verdwaal je en knijp je ‘m verschrikkelijk. Gelukkig is er altijd hulp onderweg die je richting je bestemming helpt.
De weg voor creatieve onderneemsters in ‘online land’ is vaak met hobbels, Maar met de juiste hulp kan je jouw weg weer vervolgen.
Zie jij door de bomen het bos in het bouwen van je website niet meer?
Download dan een gratis checklist.